Sirius Verdox

Zaczął analizę...

" Sto metrów... Jeśli mają jakiś strzelców już po mnie. Chyba żeby użyć tarczy. Zwykła, drewniana? Bełt ze starej kuszy ją przebije. Czyli musi być wzmacniana magią. Albo kinetyczna. Jednak po stu metrach nie będę miał już mocy. Po za tym przydałoby się ich zaskoczyć. Następna sprawa. Ostrzał. Strzały i bełty przeciwko nieumarłym nic nie dadzą. Ich trzeba pociąć.I tu znowu magia. To diabelskie pomioty. Jeśli wzmocnie broń magią będą wchodzić w nich jak w masło. Wzmacniane nie jest trudno, zawsze dobrze mi szło. Powinno udać mi się zrobić to wszystkim z nas. Aaa... strzały też można, wtedy i z daleka coś zdziałamy..."

Po kilku sekundach przemyśleń zwrócił się do reszty...
- Ja to widzę tak; Potrzebuje jakiejś broni, najlepiej ostrza i tarczy. Najlepsi z was w sztuce łucznictwa niech ostrzeliwują ich z daleka. Natomiast reszta idzie ze mną. I jeszcze jedna sprawa... wasza broń musi przejść małą przeróbkę...
Skończył i zaczął gromadzić energię w lewej dłoni. Jak dużo się tylko dało. Nie chciał ryzykować, mógł co prawda wystawić "żołnierzy" praktycznie bez broni. Lecz nie chciał w tym momencie posyłać ludzi na śmierć...

Jak na zawołanie, kobieta wygrzebała z plecaka wiszącego na koniu dosyć dużej wielkości puklerz oraz średniej długości miecz. Także wysokie buty obite na większości stopy i wzdłuż przedniej części łydki, nagolenniki z cienkich, lecz gęsto ułożonych płatów żelaza oraz skórzany napierśnik. Podała to wszystko tobie. Twoi kompani byli ubrani w kompletne skórzane zbroje będąc w niektórych miejscach obici metalowymi płatami. Wszyscy mieli długie miecze, lecz małomówny mężczyzna posiadał jednoręczny topór i puklerz. A kobieta miała na torsie łuk.

Energia powoli kumulowała się, spokojnie. Automatycznie zatrzymałeś się gdy poczułeś, że serce zaczęło nagle mocno i szybko bić. Energi było dosyć dużo. Kumulowała się jako biała kula wokół której strzelały malutkie błyskawice. Aby zakląć broń wystarczało zaklęcie, trochę energii - w zależności od poziomu zaklęcia trzeba było coraz więcej energii. Ale i tak nawet niewiele wzmocniona broń była wystarczająco mocna. Za to ty znałeś tylko jedno zaklęcie...

(wymyśl sobie teraz jedno zaklęcie - to co robi zaklęcie, bo ja wymyślę słowa, które później opisze. Coś na zaklinanie broni.)

Chciał zacząć się ubierać,ale po chwili zdał sobie sprawę, że robię tego z kulą energii w ręce jest dość głupie. Kilka sekund namysłu, oczyszczenia umysłu i skupienia...

"Zaklęcie ma wzmacniać broń ogólnie, czy silnie, ale tylko przeciw złym istotom. W tej sytuacji użyje tego drugiego. Oby nauki tego czarnego maga na coś mi się przydały..."

Spokojny,lecz pewnym tonem zaczął wymawiać słowa zaklęcia. Zaklęcia skierowanego na całą broń grupy, w tym strzały i tarczę. Energia miała się rozproszyć, a jej cząsteczki opaść na wszelkiego rodzaju oręż...

(Czyli anty-undead zaklinanko )

Wszyscy ze skupieniem patrzyli jak ich bronie nabierają świetlistego koloru. Kiedy już skończyłeś pracę, poczułeś się cholernie spragniony. Rozmowny mężczyzna, jakby czuł to, podał Ci bukłak z wodą.

Bitwa trwała nadal, już przyzwyczailiście swe uszy do odgłosów jej bólu. Kiedy spojrzałeś na pole bitwy - zauważyłeś coś strasznego - smoka. Jebanego, wychudzonego, kolczastego i odgryzającego łby wielkiego jaszczura. Latał na żołnierzami i łapał co chwilę, któregoś za łeb - oczywiście rozszarpując go.

Wszyscy czekali, aż ubierzesz się i wydasz jakiś rozkaz.

Kilka łyków wody. Parę głębszych oddechów. Ćwierć minuty odpoczynku...

"cholera, dlaczego magia prawie zawszę mnie osłabia..."

Począł się ubierać w pancerz przygotowany mu przez towarzyszy. Kiedy wreszcie skończył przemówił...
- Łapać za broń - chciał krzyknąć,ale się powstrzymał - Niech dwóch łuczników zapoluje na tego smoczka. Jeśli zwróciłby się w waszą stronę spierdalajcie w zarośla i lawirujcie między drzewami. Jest za duży, aby swobodnie mógł latać w lesie. Reszta z was idzie ze mną. Wasza broń... Teraz powinna wchodzić w te ścierwa jak w masło. Radziłbym ścinać im głowy. Nie wiem jeszcze co to za truposze i co na nich dobrze ciała, ale miałem pewne praktyki z jednym magiem i dzięki temu wiem, że żywy trup bez głowy wiele nie zdziała. Co do taktyki... Zapierdalajcie na pole walki jak najszybciej. Otwarta przestrzeń, smok i możliwe, iż strzelcy to nie jest nicdobrego. Już lepiej wmieszać się w zawieruchę bitwy...

Skończył i dał znak do ataku. Nie czekając na innych pobiegł w stronę walki. Zasłonięty tarczą, biegł co sił w nogach. Sto metrów to sporo, a on musi je pokonać jak najszybciej, by wpaść między szeregi wrogą, który jeszcze nie zdał sobie sprawy z ataku. I dać sobie tym samym sporą przewagę. A w tym wypadku szanse na przeżycie...

- Nie! - Zaprotestowała kobieta. - Razem! - Powiedziała po czym ruszyła wraz z tobą i dwoma mężczyznami na przeciwników.
Dotrzymywaliście sobie kroku i już po chwili znaleźliście się przy pierwszym nieumarlaku. Twoi kompani sprawnie siekali im łby i parowali nadlatujące ze wszystkich stron ciosy. Wpadliście dokładnie tam, gdzie ścierały się ze sobą wojska. W jedną i drugą stronę ciągnęły się ubywające zapasy ludzi i umarlaków. W miejscu gdzie trwały najbardziej krwawe starcia, nie było widać ani czuć ziemi pod nogami, jedynie trupy - umierające lub martwe. Siły jednej i drugiej strony były wyrównane. Żołnierzy ubywało w podobnym tempie. Lecz powoli szala przechylała się na stronę nieumarłych. Wielki smok wpadał co chwilę do środka formacji i roznosił po dwóch lub trzech wojowników. Aby zwyciężyć, trzeba było by pozbyć się tej wielkiej poczwary - ale zauważyłeś, że zwykłe strzały pobliskich strzelców odbijają się od jego łusek...

Niezwłocznie skierował się w stronę żołnierzy z kuszami i łukami. Najkrótszą trasą, nie zważając na nieumarłych. Zamierzał sobie po prostu wyrąbać drogę. Szybkie, płaskie cięcie w okolicę głowy przeciwnika i zasłona tarczą. Nie miał teraz czasu na leczenie własnych ran...
- Idioci! Nie marnujcie strzał na tą bestię! Czekajcie! - krzyknął. Nie i wiedział jak silny jest smok i ile strzał będzie na niego potrzebnych. Dlatego nie mógł sobie pozwolić na zmarnowanie choć jednej...
Zaczął gromadzić energię, ale na w rękach jak zwykle. Gromadził ją w sobie. Kumulował, by móc ją później wypuścić. To jedna z niewielu umiejętności, w której jest lepszy niż wielu magów. Gromadzić energie podczas walki. Zwykły czarodziej, gdyby musiał walczyć na miecze nie mógłby się na tym skupić.Ot co...

Kiedy spostrzegłeś strzały lecące w stronę smoka, było ich zaledwie 5-6 na kilkanaście sekund. Jedynie jacyś niepowstrzymani strzelcy próbowali zabić smoka stalowymi grotami.
Przedzierałeś się raczej bez problemu, gdyż wszystkie nieumarłe walczące kreatury były dupą do Ciebie. Krzyknąłeś... Kilku zareagowało, ale jakiś jeden ostatni nie mógł się powstrzymać, by strzelić - a akurat jego strzała przeleciała tuż koło nosa stwora. Wtedy smok skierował wzrok na Was - przede wszystkim na Ciebie, wyróżniającego się ubiorem. Zaczął powietrzną szarżę wprost na Was... Zbliżał się cholernie szybko, lecz ty widziałeś wszystko dokładnie - Jego czarne ślepia wbite w Ciebie i ostre pazury gotowe by Cię złapać i wyrąbać gdzieś w las.
Energia kumulowała się powoli i brała bardzo dużo twej siły - widać magia podczas walki miała też swoje wady.

"Co robić? Ostrzem go nie sięgnę. Jest na tle zwinny i szybki, by mój unik nie miał dla niego żadnej różnicy. Czyli walka jest jedynym sposobem..."

Przypomniał sobie to uczucie, kiedy zaczarowywał broń. Tą czystą energie pozwalającą niszczyć złe istoty. Postanowił jej użyć...
Wypuścił miecz z dłoni, ręce skierował na smoka i wypuścił moc jaką kumulował. wypuścił w postaci białej ,czystej energii...

Smoczysko nadlatywało. Czułeś, jakby działo się to w spowolnionym tempie, powoli, powolniej... Moc kumulowała się powoli. Już byłeś gotowy by wystrzelić gotową kulę w jaszczura, gdy świat nabrał tempa, a wielki stwór przeleciał tuż nad tobą. Minął ułamek sekundy a ty sam zacząłeś się unosić w górę. Smok przypadkowo zahaczył o Ciebie tylnym pazurem u tylnej nogi i leciał dalej. Wisiałeś w powietrzu, czułeś się mocno umocowany a smok nie czuł twej obecności. Wznosiłeś się coraz wyżej.

" O kurwa!"

Przemknęło mu przez głowę...
Nie wiedział co robić. Chwycił się mocno pazura i czekał. Czekał na okazje do ucieczki. Sprawdził również w jaki sposób został zahaczony i jak długo zajmie mu się uwalnianie z tego...

Smok leciał, to w górę, to w dół. Nie patrzyłeś tam gdzie on, byłeś zajęty czymś innym. Pazur był wywinięty w górę i potem w dół, toteż łatwo się na nim wisiało. Noga potwora lekko się uginała co chwilę w locie. Miałeś w zasięgu całą stopę stwora, lecz byłeś do niej odwrócony tyłem...

Szukał chwili, ułamka sekundy, w którym mógłby się bezpiecznie uwolnić z łap nieświadomego z zaistniałej sytuacji stwora. Tak, aby nie ryzykować złamania jakiejkolwiek gości. starał się również nie wykonywać zbyt gwałtownych ruchów, by nie powiadomić smoka, że ma darmowe jedzonka w garści...

(Przepraszam że nie odpisywałem, nie miałem czasu...)

Trzymałeś się poprzez zbroję, która była nabita na pazur. Jeżeli zbyt mocno byś się obrócił, materiał mógłby się popruć, a wtedy spadłbyś. Musiałeś jakoś podciągnąć się do góry, na stopę smoka, rozpruwając zbroję i tym samym nie spadając. Zauważyłeś wystającą strzałę wbitą pomiędzy łuskę a pazur, była wystarczająco blisko byś mógł się na niej podciągnąć, lecz nie wiadomo czy jej nie złamiesz.
Sytuacja wyglądała tak:
Napierśnik zahaczył się gdzieś koło szyi na pazur jaszczura i przesunął się wzdłuż niego, toteż nie mogłeś się po prostu zsunąć. Były duże szanse poprucia się, gdybyś chciał obrócić się i podciągnąć na pazurze. Jedynym ratunkiem była wystająca strzała, na której mogłeś się jakoś oprzeć lub podciągnąć by wydostać się z tego.
Wtedy też zobaczyłeś jaki smok jest wielki, na pewno gdyby położył się na ziemi zakryłby swym ciałem połowę armii.

"Szlak! Mi zawsze zdarzy się coś takiego..."

Nie mógł ryzykować, złamanie strzały oznaczałoby stratę szansy na ratunek. Trzeba było ją wzmocnić magią. W tej sytuacji było to jedyne rozsądne wyjście. Jednak jeśli wyczuję magię nie będzie dobrze, bo jako istota magiczna ma wrodzone plusy do wszystkiego co z magią związane...No chyba, że jest to przyzwany smok. Najczęściej armię nieumarłych były przyzywane przez nekromantów, a wraz z nimi inne potężne bestie. Często smoki. Te przyzwane nie są tak silne jak prawdziwe. Z tego powodu, że brak im magii. Musiał zaryzykować. Począł gromadzić w sobie moc. Miał zamiar połowę z niej skierować w stronę strzały, by ją wzmocnić. A drugą część energii w smoka. Miała to być energia niestabilna, po to by zachwiać zaklęcie przyzwania i odesłać smoka tam skąd przybył. Im silniejsze stworzenie zostało przyzwane, tym mniej mocy potrzeba, aby je odesłać. Jednak o wiele więcej precyzji, a już przy średnio silnych potworach jest jej sporo potrzebne...

(heh wiesz, ja nie będę się stosował do wszystkiego co ty opisujesz, ponieważ ja w większości ustalam co i jak w mej krainie )

Chwiałeś się, lecz jakoś udało Ci się zgromadzić energię i skierować ją na strzałę, która natychmiastowo wzmocniła się. Lecz ten czar słabł dosyć szybko, musiałeś jak najszybciej jej użyć... Za to druga część zgromadzonej energii poleciała do smoka i rozprysnęła się natychmiastowo, gdy dotknęła jego ciała...

(Ale nie zaszkodzi próbować, A nuż coś ci się spodoba...a po za tym nie znam zasad dotyczących magii w twej krainie...)

Chwycił czym prędzej strzałę i z całych sił, zaczął się podciągać. Wiedział, że gdy uwolni się ze smoczej pułapki, będzie musiał jeszcze chwycić się mocno smoczej nogi. A potem wyczekać momentu dobrego do ucieczki...

(Popieprzyło mi się... Przecież miałeś kolczugę, a pod nią napierśnik skórzany Coś we wcześniejszych postach zmienię. Usunę kolczugę z przygody...)

Czułeś się pełen siły. Chociaż użyłeś przed chwilą magii, nie czułeś tego. Wydostałeś się na stopę rozrywając calutki napierśnik. Teraz utrzymywałeś się na stopie potwora trzymając się jego łusek na nodze. Musiałeś coś wymyślić, jakoś się wydostać. Nie widziałeś gdzie leci smok, ale zauważyłeś co jest pod nim - Ciągnęła się długa armia nieumarłych, idąca w stronę przeciwną do lotu smoka, czyli najwyraźniej na wojnę. A smok leciał prosto i wysoko.
Czułeś coś dziwnego, jakieś uczucie przyprawiające Cię o dreszcze i przyprawiające o ból głowy...

"Skąd tylu nieumarłych na takiej dziczy. To nie jest normalne, jeszcze niedawno wmawiano mi, że tu nic nie ma. Nawet elfich osad, o których sporo usłyszałem będąc na południu. I to dziwne uczucie, pierwszy raz mnie coś takiego spotyka. Wydaje mi się to może być działa nie jakiegoś silnego zaklęcia, albo gorzej. To może być energia, ze względu na efekty zła, która wycieka wręcz z miejsca swojego przebywania. Jakiegoś artefaktu, nieznanego mi minerału lub co najgorsze, jakiegoś maga..."
Dalej wyczekiwał momentu do ucieczki. Lecz coraz bardziej jej nie chciał. Chciał odkryć skąd pochodzi ta moc.chciał ją poznać. Może jej służyć...

Leciałeś, leciałeś... aż smok wylądował na jakimś kamieniu zrzucając Cię na niego. Nie zabolało Cię to, lecz oszołomiło. Ktoś stał i czekał tu na Ciebie. Wielki jaszczur stał obok wpatrując się w tą postać nad tobą. Ubrany na czarno, łysy mężczyzna z tatuażami na pale.
- Witaj - Mężczyzna wyciągnął do Ciebie dłoń by pomóc Ci wstać - Chodź za mną - Powiedział spokojnym, zachrypłym głosem, po czym zrobił zwrot w tył i ruszył powoli w stronę drzwi w kamiennym budynku.
Sprawa była bardzo dziwna, krótko mówiąc 'Co tu się kurwa dzieje?'

Arakhen wstał i otrzepał się. Zaraz po tym ruszył za mężczyzno. Rzucił jeszcze niepewne spojrzenie na jaszczura, ale w końcu zaczął badać wzrokiem łysego(prawie jak dres)...
- Witaj - rzekł grzecznie, lecz zaraz przeszedł do poważniejszego tonu - Wyjaśnisz mi co się tu dzieje? Pierwszy raz zostałem porwany przez smoka. Z legend wynika, że łapią one tylko młode i ładne dziewki...- spróbował zażartować, aby zniszczyć wreszcie tą dziwną atmosfera...

(Na dresa nie wygląda, uwierz )

Żart chyba nie wyszedł, gdyż mężczyzna popatrzył na Ciebie zza ramienia dziwnym wzrokiem. Szliście w dół jakiejś wieży, przez wąski korytarz, gdzie wszystko było z kamienia. Wreszcie dotarliście na piętro, nie schodząc dalszymi schodami mężczyzna zaprosił Cię do pomieszczenia. W środku znajdowały się dwa fotele, stoliczek, dywan, a przed nimi jarało się w kominku. Dalej na lewo mieściły się drewniane, zwykłe drzwi.
- Usiądź proszę - Powiedział łysy człowiek i zasiadł na fotelu bardziej po prawej stronie.
- Nazywam się Gardiel, sprowadziłem Cię tutaj gdyż potrzebuje informacji... - Przerwał na chwilę, popatrzył do ognia i ciągnął dalej - Czy jesteś gotów by pomóc tej krainie i wspiąć się na szczyt magii by nam pomóc? - Mówił głosem szorstkim, lecz jakoś przekonującym.

Rozsiadł się wygodnie w fotelu...
- Mnie zwą Sirius Verdox... - podrapał się po głowie - Pomóc tej krainie? A czemuż by nie,lecz jaki jest w tym haczyk? I co rozumiesz przez pomóc? A tak po za tym, to jestem tylko magiem teoretykiem. Lepiej niż na rzucaniu czarów znam się na szermierce. Tak więc nie wiem czy ten szczyt magii jest dla mnie...
Postanowił rzecz prawdę bez owijania w bawełnę. Cały czas miał uczucie, że został z kimś pomylony...

Mężczyzna wstał z fotela i podszedł do drzwi które wchodząc tu zauważyłeś.
- A więc chodź, coś CI pokażę. - Jego głos brzmiał spokojnie. Patrzył na Ciebie dziwnym, wesołym wzrokiem, oczekując aż podejdziesz do niego i wejdziesz do środka. Nie wyglądało to na nic podejrzanego, chociaż...

"A co mi tam kurwa, on wygląda na kogoś kto jednym skinieniem głowy mógłby mnie zabić. Lepiej mu się nie przeciwstawiać..."

Ruszył powoli w kierunku drzwi i stojącego w nich rozmówcy...
- Cóż takiego chcesz bym ujrzał?