Delilah

Wizerunek postaci znajduje się na avatarze.

Imię: Delilah
Nazwisko: Popadło w zapomnienie ze względu na jego brak użyteczności
Wiek: 32 lata, choć ręce ma zniszczone, wysuszone i poparzone
Wzrost: 168 cm
Waga: 57 kg

Rasa: Człowiek, choć lubi powtarzać, iż któraś z jej licznych i zapewne w większości wyimaginowanych prababek była krasnoludką.

Statystyki:

SIŁA – Poniżej przeciętnej
WYTRZYMAŁOŚĆ – Poniżej przeciętnej
SZYBKOŚĆ - Przeciętny
ZRĘCZNOŚĆ - Przeciętny
MĄDROŚĆ – Powyżej przeciętnej
PSYCHIKA – Powyżej przeciętnej

Inwentarz:

Głowa :: Duże kolczyki w kształcie złączonych kół wpięte w uszy.
Szyja :: Okrągły, ciężki amulet zawieszony na rzemieniu. Nieznanego pochodzenia i właściwości, choć można podejrzewać, iż ma po prostu wartość sentymentalną.
Korpus :: Brunatny płaszcz podróżny, na brzegach postrzępiony, w kilku miejscach dziurawy lub splamiony błotem
Ręce :: Skórzane rękawiczki mające nie tyle ukryć brzydkie dłonie, co zapobiec kolejnym poparzeniom
Prawa dłoń ::
Lewa dłoń ::
Nogi :: Luźna lniana suknia w kolorze beżowym. Znoszona, stara i bynajmniej nie dodająca urody. Za to wygodna i trwała.
Palce ::

Sakiewka: 50 sztuk złota

Historia:
Rodzina, w której urodziło się dziecko, była na wskroś normalna. Kochające się małżeństwo, gdzie on był dosyć bogatym kupcem, a ona doskonałą, zorganizowaną panią domu. Miał być chłopiec, nie wyszło. Trudno, trzeba kochać.
Jednak dziewczynka nie dawała się kochać łatwo. Od początku zamknięta we własnym świecie, szybko nauczyła się mówić, potem czytać i pisać. Zamiast drewnianymi konikami czy porcelanowymi lalkami wolała bawić się w przelewanie wody z jednego naczynka do drugiego. Podczas lekcji z guwernantką interesowała ją wyłącznie alchemia. Sztukę tę zgłębiała nocami, chowając się z księgami pod kołdrą, w trakcie przerw, korzystając z domowej biblioteki, a także odwiedzając swoją babkę mieszkającą nieopodal. Kobietę skłóconą z rodzicami Delilah, lecz posiadającą wspaniałą wiedzę na temat zielarstwa i chętnie nauczającą wnuczkę. Zbierały zioła i chwasty, przyrządzały wywary, a wszelką wiedzę dziewczyna chłonęła, niczym gąbka. Podczas warzenia niezwykle skomplikowanej mikstury powodującej omdlenie i wizje, wrząca masa wykipiała prosto na delikatne dłonie Delilah. Jedynie dzięki błyskawicznej reakcji starej, biedaczka straciła jedynie mały palec u lewej ręki, a także szlachetną biel i delikatność dłoni.
Lata mijały. Z chudego podlotka zmieniła się w szczupłą, dobrze zbudowaną kobietę o czarnych, długich włosach i ogromnej wiedzy odziedziczonej po babce. Rodzicom opowiadała, że staruszka uczy ją gotować, co tak naprawdę dalekie od prawdy nie było. Pewnego dnia zażyczyli sobie, by podała im przyrządzoną przez siebie potrawę. Straż wezwana na miejsce zobaczyła tylko zwęglone szczątki budynku, znerwicowanych sąsiadów i zalaną łzami nieszczęśnicę. W kronikach miasta odnotowany został przedziwny, niewyjaśniony wybuch w kamienicy bogatych kupców. Ocalała jedynie córka, która odziedziczyła pokaźny majątek zdeponowany w banku.
Po tym tragicznym wydarzeniu, Delilah bynajmniej nie pogrążyła się w żałobie. Część złota i skromne ruchomości spakowała w płócienny worek, zarzuciła go na plecy, i tyle ją widzieli.
Jakiś czas później wypłynęła w odległym mieście jako handlarka. Zielem, amuletami. Od chwili jej pojawienia się, znacznie zwiększyła się liczba zgonów spowodowanych otruciem. Wilcza jagoda, kurara, strychnina i tym podobne spędzały sen z powiek straży i śledczym. Gdy podejrzenia zaczęły się kierować ku przyjezdnym, zielarka dyskretnie opuściła miasto i przeniosła się. Tak też żyje i teraz. Koczowniczy tryb życia odpowiada jej w zupełności. Czuje się wolna.

Słit. Ostatnia graczka 4/4.
Przygodę postaram się jak najszybciej.