Warlir The Barbarian

Imię: Warlir The Barbarian
Nazwisko: ----
Wzrost: 210
Waga: 100

Rasa: Ork-demon- wielki głupi ork, który po zabiciu pewnego demona został zbryzgany jego krwią. Na ciele orka pojawiły się czerwone mrożące krew w żyłach "tatuaże", rogi oraz ogon i skrzydła.

Statystyki:

SIŁA- znaczenie powyżej przeciętnej
WYTRZYMAŁOŚĆ- znacznie powyżej przeciętnej
SZYBKOŚĆ- przeciętny
ZRĘCZNOŚĆ- przeciętny
MĄDROŚĆ- mierny
PSYCHIKA- poniżej przeciętnej

Inwentarz:

Głowa ::
Szyja ::
Korpus ::
Ręce ::
Prawa dłoń ::
Lewa dłoń ::
Nogi :: Zniszczone skórzane spodnie
Palce ::



Sakiewka: 50 sztuk złota


Historia:
Pewnego dnia obudziłem się w jaskini. Byłym zmęczony. Przetarłem oczy, a wtedy poczułem, że moje ręce pokrywa jakaś ciecz. Otworzyłem oczy i zobaczyłem coś wstrząsającego. Na rękach miałem krew, na twarzy krew, na całym ciele krew, a dookoła mnie wszędzie można było zobaczyć rozczłonkowanego i wypatroszonego demona. Nic nie pamiętałem. Nie wiedziałem co tam się mogło stać, ale jedno wiedziałem na pewno... zabiłem go. Tamtego dnia moje życie się zmieniło. Jedno było dziwne, ponieważ nie wiedziałem czy to co zrobiłem było dobre, czy też złe. Nie byłem zdruzgotany, ani nic nie czułem, poza potwornym głodem. Zjadłem, więc szczątki demona. Następnie wyszedłem z jaskini i ruszyłem w świat, okrutny świat w którym musiałem sprostać wielu niebezpieczeństwom. Często spotykałem ludzi, którzy odtrącali mnie i wyzywali, a ja najczęściej ich zabiłem. Bez litości. Bez żadnych uczyć. Po prostu zabijałem wszystko co stawało mi na drodze. Z czasem atakowały mnie większe grupki śmiałków, którzy chciały mnie zabić dla pieniędzy wyznaczonych za moją głowę. Widocznie komuś nie odpowiadało to, że sieje spustoszenie, lecz ja nie przejmowałem się tym specjalnie i brnąłem do przodu. Nie było by w tym nic ciekawego, gdyby przez ostatnie czasy coś się we mnie nie zmieniało wyrosły mi rogi, skrzydła i ogon, a na mojej skórze pojawiły się czerwone "tatuaże". Dzięki temu, że mogłem latać, moje ciosy były bardziej zabójcze oraz do walki miałem jeszcze prawie dwumetrowy ogon nic już nie mogło stanąć mi na drodze, ale śmiałków było coraz więcej. I żyje tak do dzisiaj zabijając wszystkich śmiałków i szukając potężniejszych przeciwników.

Karta przyjęta.
Zgodnie z życzeniem gracza- ja prowadzę.