Naar

*Nie mogę się teraz poddać...* pomyślałem i starałem się wstać. Gdy to już mi się udało powoli ruszam w stronę, z którą wcześniej podążałem. Przy tej wędrówce rozglądam się w około szukając jakiegoś domku. Nie myślałem też o głodzie bo to mogłoby sprawić, że jeszcze bardziej bym był głodny.

Podniosłeś się jedynie na rękach, gdyż nogi były unieruchomione. Próbowałeś, starałeś się, wkurwiałeś... Aż wreszcie uniosłeś się na dwóch kijach i stanąłeś w prostej pozycji. Utrzymanie równowagi było trudne. No i ruszyłeś. Po drodze wypieprzałeś się co chwila i trochę zajęło Ci ponownie wstanie - było to cholernie męczące, a głód doskwierał i ty słabłeś.
Po jakichś trzech godzinach marszu (nie licząc kilku godzinnego wstawania) doszedł Cię głos - wreszcie ludzki, lub raczej przypominający ludzki. Kilka rozmawiających osób.

Przed i za tobą wydeptana trasa. Po obu bokach gęste lasy i wysokie trawy. A wszędzie gęsta mgła i śmierdzące powietrze.

Nieobecność - zamykam.