Naar

Rozdział I

Teraz decyzja należała do Ciebie. Mogłeś zostać na dworze i ćwiczyć. Lub siedzieć na zimnej ziemi z przemarzniętą dupą. Wybór był raczej dosyć prosty. Ale co do tego mogły być konsekwencje, nie wiadomo czemu facet wybrał właśnie Ciebie.
- To jak? Decydujesz się na ... - Nie zdążył dokończyć kiedy coś ogromnego rozpierdoliło dach. Wielka, stalowa - jakby noga pająka wbiła się od góry i przeszła na wylot aż do ziemi dziurawiąc jednego ucznia.
Widziałeś jak Subus biegnie do jakichś drzwi w kącie budynku. Teraz stałeś sam i wpatrywałeś jak spłoszeni młodzi chłopcy uciekają przed siebie.
Coś wpadło przez ścianę - w pełni uzbrojeni, wysocy na 2 metry żołnierze w złotych zbrojach i ze złotymi mieczami. Łapali praktykantów i zabierali na zewnątrz. Ciebie nie widzieli, gdyż stałeś przy filarze mając na widoku małą część pomieszczenia - A oni mieli co łapać.

Z jednej strony chciałem im pomóc ze względu na to, że nikt by się nie chciał znaleźć na ich miejscu. Z drugiej jednak strony co taki słaby, nieznający żadnych sztuk walki chłopak jak ja mógł wskórać przeciwko tym złotym olbrzymom i jeszcze temu czemuś... o tam na górze.
*Zaraz, zaraz. Przecież mogę podążać za Subus'em. On pewnie ma jakiś plan.* pomyślałem i ukradkiem spoglądałem przez filar na gigantów. Gdy udało mi się wyczaić moment, w którym to złotki nie patrzyły w moją stronę próbowałem dobiec do drzwi za którymi zniknął Subus.

Wbiegłeś za mężczyzno do innego pomieszczenia. Jak się okazało - zbrojowni.
- Musimy walczyć. Weź broń. - Subus ubrał okazałą płytową zbroję i wziął do ręki krótki miecz, po czym wrócił na pole walki z powrotem.
Przed tobą, za tobą i wokół Ciebie wisiały wszelkiego rodzaju zbroje, każdego rozmiaru. Broni było tu od cholery - włócznie, topory, łuki, miecze, tarcze, sztylety, maczugi i inne rupiecie...

*Zbroja...hmm...nie wezmę takiej samej jak Subus bo nie mam wystarczająco siły by ją udźwignąć. Nie wezmę też najlżejszej zbroi bo przy jednym uderzeniu zejdę z tego świata.* W końcu zdecydowałem się nałożyć na siebie zbroję skórzaną z elementami zbroi płytowej. Teraz zastanawiałem się nad bronią. Łuk i kusza w pomieszczeniu by się nie przydały. 2H-miecz też mi niezbyt pasował jak i topór. W jednym z kątów zobaczyłem jednak broń, którą sądzę że potrafiłbym się posługiwać. Były to rękawice bojowe czy nazywane przez wiele osób pazury. Te bardzo mi się spodobały. Ładnie wykończone z trzeba długimi pazurami zakończonymi na końcu lekko hakowato.

Nałożyłem sprzęt i wyszedłem z pomieszczenia. Rozejrzałem się wokoło. Szukałem wroga stojącego najbliżej mnie po czym gdy już takiego dostrzegłem ruszyłem na niego tak jakbym był mieszkańcem tego domu i chciał go strzec.

Wszystkie bronie i zbroje znalazły się po krótkim rozglądnięciu. Wszystko było wyśmienite.

Wyszedłeś przez otwarte drzwi na pole walki - Wtedy coś uderzyło w ścianę tuż koło Ciebie - Subus! Zakrwawiony z połamanymi kończynami powoli umierał.
Kilkoro uzbrojonych napastników wychodziło przez prawie rozpieprzony budynek z uczniami w swych wielkich łapskach. Ostatni z nich już miał przejść przez dziurę w ścianie, gdy przekręcił łeb i zobaczył - Ciebie. Ruszył powolnym krokiem w twą stronę z zamiarem złapania.

Przeleciał mnie lekki strach. Na początku nie wiedziałem co zrobić. Czy uderzy go tak zwyczajnie, czy może uciec z schowka na broń. *Nie... nie ucieknę. Stawię czoła "złu".* pomyślałem po czym przypomniały mi się słowa Subusa jak mówił o tym w jaki sposób uwolnić w sobie energię i zmienić ją na moc lodu. Stanąłem w bezruchu i skupiłem się chwilę. Myślałem o tym by wydobyć z siebie "to coś". Po krótkiej chwili stanąłem w pozycji bojowej. Gdy przeciwnik podszedł bliżej to próbowałem uniknąć jakichkolwiek jego machnięć bądź uderzeń, po czym próbowałem wycelować rękawicą bojową i klatkę piersiową wroga. Gdy już uda mi się to zrobić odskakuje do tyłu i patrzę czy udało mi się skupić w sobie chociaż ciupkę energii.

Czułeś tą moc. Napełniała Ciebie. Lecz... Czułeś się coraz słabszy, moc się zwiększała, lecz ty słabłeś. Musiałeś wreszcie mimowolnie wypuścić nie za wielką kulę energii, która w bardzo ciekawy sposób przeistoczyła się w niewielki kawałek lodu, wokół którego kręciła się energia. Przeciwnik oberwał. Przedziurawiło go, po prostu. Spojrzał na swój brzuch, po czym z powrotem na Ciebie. Ruszył. Szedł powoli, przyśpieszając.
Czułeś się cholernie słaby. Powoli odzyskiwałeś "moc". świat na chwilę zawirował, a ty wypieprzyłeś się na ziemię. Napastnik stał nad tobą z podniesioną do góry bronią, która miał się zamachnąć. Lecz znieruchomiał, po czym padł. Wylądował tuż koło Ciebie... Fiuuu...

Teraz leżałeś na zimnym zakrwawionym podłożu w rozpierniczonym budynku. Słyszałeś krzyki i różne inne odgłosy z zewnątrz...

Próbowałem wstać. Rękami oparłem się i powoli podnosiłem gdy nagle... padłem na ziemię. Przez ten okropny ból nie dałem rady ruszyć jakimkolwiek mięśniem. Postanowiłem spróbować ruszyć się jeszcze raz, przynajmniej szyją. Gdy już udało mi się przekręcić ową głowę spojrzałem na na leżącego pod ścianą Subusa. Skąpany we krwi wyglądał jakby już nie żył, ale było to tylko przypuszczenie. Chodź, po jego stanie musiał już nastąpić zgon. Teraz jeszcze raz próbowałem podnieść się przynajmniej do pozycji siedzącej.

(Ja mówię czy padłeś, czy dałeś rady ruszyć mięśniem, czy Subus wyglądał jakby nie żył, panimajesz?)

Dałeś rady wstać bez większych problemów. Czułeś za to ból. Miałeś kilka niewielkich zadrapań, lecz czułeś cholerny ból ręki... chyba ją sobie złamałeś. Krzyki były coraz dalsze. W budynku nastała cisza, okropna cisza. Poza tobą nie bło nikogo.
- Naar... - Usłyszałeś ledwo żywy głos. Subus zakrwawiony mówił coś do Ciebie, lecz usłyszałeś jedynie swoje imię oraz - P... pomóż...

(co do twojej wypowiedzi- ja mam prawo decydować o tym co robię w oparciu o wcześniejsze losy. Więc ten ból był wywnioskowany z Twojego niedokładnego opisu podanego podczas mojego padania nie ziemię. Co do Subusa... to zauważ, że ja napisałem, że przypuszczam jego stan chodź z mojego punktu widzenia wyglądał jak trup. Tyle ode mnie. A i jeszcze jedno. Możesz się trochę bardziej rozpisywać bo takie krótkie posty są trochę denerwujące przez co mój horyzont widzenia też jest znikomy)

Tak szybko na jak tylko pozwalał mi mój stan podszedłem do Subusa. Po drodze trzymałem swoją połamaną rękę by nie majtała się na wszystkie strony. Gdy już znalazłem się w pobliżu mężczyzny zacząłem rozgarniać wszystkie niepotrzebne rzeczy wokoło niego o ile jakieś były. Nie chciałem go na początku ruszać by nie narobić jeszcze większych szkód w jego organizmie.
-Tak Subusie...-powiedziałem głosem z tonowanym próbując ukryć grymas na twarzy spowodowany bólem. -Co ci jest? Czy mam kogoś znaleźć do pomocy? Czy może sam mam ciebie stąd zabrać? -zadawałem szereg najróżniejszych pytań.

(Przepraszam, mało czasu i zbyt pośpiesznie... Ale ciągle ja ustanawiam czy nie dałeś rady ruszyć przez ból żadnym mięśniem. Ty mogłeś jedynie próbować ruszyć.)

Mężczyzna zasięgnął ręką do pasa, wyciągając zwój. Podał Ci go i powiedział
- Uciekaj stąd, jak najszybciej... - I dysząc ciężko oczekiwał aż wyjdziesz. Jedyne wyjście jakie znałeś mieściło się za licznymi korytarzami, było to to, którym się tu dostałeś. Były jeszcze dziury w ścianach tuż za tobą. Wydawały się najszybszym wyjściem.
Na zewnątrz panowała ulewa, było ciemno, noc... Dwór wznosił się na wyżynie, nad średnim miasteczkiem w stylu kamiennym bez żadnego muru. Stał w płomieniach. Pomiędzy budynkami biegali ludzie. A kilka ogromnych... maszyn chodziło i zabijało. Wielkie miedziane potwory podobne do pająków o czterech nogach rozwalały wszystko. Miały ponad kilkadziesiąt metrów w górę, jak i w boki. Na lewo ciągnął się las ze wzgórza, wokół miasta i dalej...

Powoli uchyliłem drzwi którymi wszedłem do tej sali. Ostrożnie rozejrzałem się po korytarzu sprawdzając czy nikogo tam nie ma. Jeśli nikogo tam nie widziałem to powoli ruszam tą samą drogą jaką przyszedłem czyli najpierw do wielkiej jadalni a następnie przez pokój do wyjścia. Gdy jednak zauważam tam kogoś, bądź też dobiegają do mnie jakieś hałasy to zamykam drzwi i staram się wyjść z budynku poprzez dziurę niezauważony. Staram się dojść do lasu i tam znaleźć jakąś kryjówkę przed tymi maszynami. Przez cały ten czas serce bije mi jak dzwon podczas niedzielnej mszy. Trudno mi się jeszcze skupić przez ten tajemniczy zwój który dostałem od Subus'a. Co w nim jest zapisanego? Czy to właśnie tego szukały te maszyny? Nie mogłem teraz tego stwierdzić, ale coś mi się wydawało, że dowiem się tego w najbliższej przyszłości.

Zamiast wyjść dziurą zrobioną przez maszyny i w lewo do lasu, ty wolałeś iść na około. Może i była to lepsza droga, gdyż nie wiadomo czy dom był czysty z tych stworzeń. Spokojnie wyszedłeś głównym wejściem z dworu oglądając wiele martwych ciał. Następnie wprost do lasu z wyżyny, na której umiejscowiona była posiadłość.
Las był rzadki. Drzewa nie rosło blisko siebie, były nie za duże, ale każde miało dla siebie przestrzeń. Tego rodzaju drzewa widziałeś pierwszy raz - twarde, grube, lecz małe i iglaste. Las ciągnął się dużo dalej, lecz był okryty mgłą. Widziałeś wiele osób ponabijanych na ostre gałęzie lub poprzebijanych włóczniami. Dobiegały Cię głosy jęczeń i bólu, ktoś na pewno z tych wiszących lub leżących ludzi żył, lecz były marne szanse abyś im pomógł. Wtedy też dom, z którego przed chwilą się wydostałeś - wybuchł, a zamiast palących się desek latających we wszystkie strony, ze środka wydostał się wszelkimi dziurami niebieski ogień, a budynek po prostu się zawalił.
Miasteczko jarało się, a wielkie stwory rozpierdalały je dokładnie.

Z początku nie wiedziałem co robić. Strach, zmęczenie, niepokój i dreszcze -wszystko to czułem na raz patrząc jak to dom Subusa pali się. Wielkie maszyny także mnie przerażały. Zacząłem się zastanawiać co mam robić.
*Ahh...* przypomniałem sobie. Na rękach miałem nadal nałożone rękawice bojowe. Zdjąłem je i włożyłem za pas oplatający moje biodra. Następnie gdy już miałem usiąść na ziemi przypomniałem sobie o zwoju. Nie zważając co może się stać po jego rozwinięciu chciałem go przeczytać. Usiadłem na ziemi i rozwinąłem go.

Byłeś zdyszany, spocony i brudny, lecz tego nie czułeś. Miałeś sucho w gardle oraz pusto w brzuchu, lecz tego także nie czułeś. Czułeś jedynie chęć otworzenia zwoju.
Rozwijałeś go powoli. Zwój był napisany ciemnym atramentem, lecz w języku, jakiego nie znałeś. Udając, że czytasz nieznane Ci litery odnalazłeś na samym dole małą linijkę, na której pisało "W kamiennym domu, na czarnym wzgórzu szukaj" - To widać była jakaś wskazówka. Co to za kamienny dom? Jakie czarne wzgórze do cholery?

*Hmm... Gdzie to może być?* pomyślałem i powoli zwinąłem zwój tak by go nie uszkodzić. Schowałem go za pas i ruszyłem bardzo powoli na skraj lasu by rozejrzeć się czy nie widać owego czarnego wzgórza z kamiennym domkiem na szczycie. Gdy z danego skraju nie widziałem budowli szedłem na kolejny i znów się rozglądałem. Po drodze nasłuchiwałem czy owe stwory nie czają się w okolicy. Dodatkowo rozglądałem się po trupach leżących na ziemi i wiszących na gałęziach i szukałem jakiejś broni średniodystansowej (włócznia, pole arm) by mieć jakąś w zapasie oprócz dwóch rękawic bojowych.
*Cholera... czego te stwory chciały Subusa? Na pewno nie chodziło o zwój bo inaczej przeszukali by go. Może chcieli ukraść złoto?* myślałem i nadal rozglądałem się na wszystkie strony.

//możesz dopisać dwie rękawice bojowe do mojego ekwipunku w KP... (jeśli już jednak są dopisane to sorry//

Szukałeś wzgórza, lecz nie znalazłeś, im dalej szedłeś, tym teren był coraz niższy. Czułeś jednak, że ta droga jest dobra, że to właśnie tędy masz iść...
Akurat jedno z pierwszych martwych ciał trzymało w dłoni topór, prosty, jednostronny topór jednoręczny. Dodatkowo miał na sobie pas oraz odpowiedni futerał, do którego można było przypiąć ów broń.

*Hmm... to nie jest ta broń o której myślałem, ale i tak się może przydać. Najwyżej sprzedam ją dla jakiegoś kupca lub wojownika.* pomyślałem i chwyciłem trupa za pas i odpiąłem mu go następnie zdjąłem swój stary by nowy mógł zastąpić jego miejsce. Gdy już pas znajdował się na swoim miejscu wsunąłem za niego zwój oraz rękawice bojowe. Na końcu przyczepiłem do niego topór i ruszyłem dalej. *Mam nadzieję, że niedługo dojdę do tego domu. To miejsce przyprawia mnie o dreszcze.*

Przeprawiałeś się przez las, który powoli stawał się coraz to rzadszy. Drzewa były suche i nagie. Mgła unosiła się dosyć nisko, temu też trudno było stwierdzić czy jest dzień czy noc.

Gdy las się skończył, idąc błotnistą drogą naprzeciw Ciebie wyskoczył dzik. Metr w górę, ze dwa wzdłuż, cztery kły oraz czerwone ślepia. Dyszał ciężko i szedł powoli w twoją stronę - czego on kurde chciał? Tak po prostu wyszedł Ci na spotkanie?

Na początku uspokajam się i patrzę na zwierze jednak nie w oczy. To mogłoby go bardziej rozzłościć. Nie mam zbyt dobrej drogi ucieczki więc stoję w miejscu i czekam na pierwszy ruch dzika. Cały czas trzymam rękę na toporze by w razie wypadku szybko zaatakować.
*Czy to tylko ja mam takiego pecha, że nie mam dachu nad głową, a zaraz pożre mnie jakiś dzik? Ehh... trzeba było mi zostać na tym moście i nie przyjmować propozycji Subusa.*

Dzik ruszył na Ciebie, po prostu. Zbliżał się - z odległości jakichś 15 metrów coraz bliżej. Miał w oczach mord, śmierć, krew itp...

//Jaki rozbudowany opis... //

Wiedziałem, że zwykłą bronią nie dam sobie z nim rady. Postanowiłem spróbować tego, czego użyłem na jednym z tamtych gości. Chwyciłem mocno topór. Następnie skupiłem się tak by wytworzyć energię zamieniając ja w lód. Czując ją już w dłoniach przenoszą lód na ostrze broni by zwiększyć siłę ataku. Gdy zwierz już się do mnie zbliży sieknę bronią znad głowy prosto w łeb dzika.

Dzik zbliżał się wolniutko, spoglądając na Ciebie dokładnie - obserwował twe ruchy. Udało Ci się nałożyć lód na topór bez problemu, chociaż pierwszy raz robiłeś coś takiego, to okazało się to bardzo łatwe. Kiedy zwierz był jakieś pięć metrów przed tobą - przyśpieszył.
Zamachnąłeś się uderzając napastnika wprost w czachę, lecz on nie spowolnił. Poczułeś cholerny ból w kolanach - jakby pękały i podrzuciło Cię do góry. Wylądowałeś na plecach. Dzika nie było, jedynie ślad jego krwi na ziemi nad twoją głową. Nie czułeś nóg, ani bólu, lecz zimno przechodzące przez nie. Udało Ci się, ale najwyraźniej miałeś połamane obie nogi.
Wokół panowała cisza. Nastawał świt, a małe promienie słońca przechodziły w niektórych miejscach przez gęste chmury. Co teraz?

*Znowu. Nawet dla bezmózgiego zwierza nie daję rady. Trzeba będzie zabrać się za siebie, ale najpierw..* pomyślałem i rozejrzałem się w około szukając jakich dłuższych patyków do usztywnienia nóg oraz do podpierania się. *No tak przecież to jest las. Jak nie na ziemi to nad ziemią.* spoglądałem na każde drzewo w poszukiwaniu odpowiednich drewnianych podpór. Gdy już udało mi się owe znaleźć na ziemi to starałem się do nich przyczołgać, zaś gdy znajdowały się na drzewach to robię to samo co w pierwszym przypadku tylko ze następnie staram się podciągnąć by uzyskać jak najłatwiejszy dostęp do nich. Gdy już kijki znajdowały się przy mnie to dwa najprostsze przywiązałem do nóg (nogi także ze sobą związane) za pomocą starego pasa. Natomiast dwoma innym podpierałem się. W ten sposób mogłem z bardzo powoli sposób przemieścić się w jakieś bardziej bezpieczne miejsce.

Jak na zawołanie, jakiś grubszy i niezbyt wygięty patyk leżał gdzieś tuż za tobą. Przyczołgałeś się. Trwało to chwilę. Nie czuł nóg w ogóle - nawet bólu. Znalazłeś po chwili dwa podobne patyki. Przywiązałeś je, usztywniając ówcześnie.
Cisza wokół. Ty z połamanymi, lub co gorsza zmiażdżonymi odnóżami leżałeś na twardej i wilgotnej ziemi.
Zaburczało w brzuchu - teraz właśnie poczułeś jak bardzo jesteś głodny...