Tenara Bard

Imię: Tenara
Nazwisko: Bard
Wiek: 32
Wzrost: 176
Waga: ---

Rasa: Lśniącoskóry- istoty te to niematerialne zjawy, które potocznie nazywane są duchami. Potrafią zapanować nad ciałem innej istoty dzięki czemu może władać jej ciałem. W zamian za to lśniącoskóry obdarza go siłą. Istoty te mogą dowolnie wchodzić i wychodzić z ciał innych stworzeń. Nazwa tej rasy wzięła się z powodu pulsującego, niewiarygodnie jasnego światła, które otacza ich postać, jednak dostrzec je można dopiero kiedy choć raz było się opętanym przez te tajemnicze postacie. Kiedy lśniącoskóry wtargnie do czyjegoś umysłu ten może się bronić, a jeżeli jego siła woli przerasta siłę woli napastnika to może się opierać manipulowaniu, zapobiec jemu, odepchnąć lśniącoskórego, a jeżeli różnica sił jest znaczna obrońca może zamknąć napastnika w swoim umyśle na wieki. Postacie te zranione mogą być tylko podczas przebywania w materialnym ciele, lecz po wyjściu z niego rany natychmiast znikają, a zabić je może tylko szybki, niespodziewany atak, który natychmiastowo uśmierci nosiciela. W skrócie zabić zanim ucieknie. Kolejnym ich atutem jest to, że mogą grzebać dowolnie w pamięci ofiary jak i ją zmieniać, oraz to, że mogą bezwarunkowo zawładnąć ciałem lub pozwolić na dalsze sterowanie ciałem ofierze i zostać jej "duchowym pomocnikiem".

Statystyki:

SIŁA: ---
WYTRZYMAŁOŚĆ: ---
SZYBKOŚĆ: Znacznie powyżej przeciętnej
ZRĘCZNOŚĆ: ---
MĄDROŚĆ: Znacznie powyżej przeciętnej
PSYCHIKA: Znacznie powyżej przeciętnej
Inwentarz:

Głowa ::
Szyja ::
Korpus ::
Ręce ::
Prawa dłoń ::
Lewa dłoń ::
Nogi ::
Palce ::

Wszystko jak na obrazku wyżej.


Sakiewka: 50 sztuk złota


Historia:
Ciemna noc. Dolina spowita mgłą. Dwa wielkie wojska szykują się do zażartej walki. Na zachodzie nieumarli. Brudne, złowieszcze stworzenia, którym śmierć jest niestraszna. Zaś na wschodzie elfy w lśniących zbrojach i z napiętymi już łukami. W powietrzy gryfy i smoki. Wszędzie słychać krzyki żywych szkieletów.

Zaczęło się. Nieumarli ruszyli na elfy, elfy na nieumarłych. Elfi łucznicy spuścili w jednej chwili cięciwy. Strzały przecinają powietrze i lecą w stronę wojska przeciwników. Zaraz po tym drzewa obudziły się. Enty zaczęły miotać głazami. Nie zostało to jednak bez odpowiedzi. W powietrze poleciały płonące kamienie. Wybuch. Las się pali. Enty giną. Smoki przeleciały nad wojskami elfów zionąc ogniem na całe wojsko. Gryfy ruszyły do ataku. Wbiły swe szpony w szyje smoków. Stworzenia te spadały z hukiem na ziemie. Miażdżyli nieumarłych. Wtedy bardzi rozpoczęli swój swój śpiew. Nad wszystkich wyniosła się kobieta w pięknej błękitnej szacie. Pole bitwy ogarnęło światło. Głosy nieumarłych można było słyszeć wszędzie. Pisk był przeraźliwy, lecz i ona podniosła głos. Elfie wojska zaczęły poruszać się szybciej, ciąć mocniej i bardziej zdecydowanie. Gryfy również urosły w siłę. Natychmiast pokonały smoki. Nieumarli ginęli szybciej niż to się wydawało, lecz wtedy... świst.... strzała przecięła powietrze i zanurzyła się w sercu kobiety. Znów zapanował mrok. Bardka odeszła. Lecz wtedy coś się stało. Rozbłysło światło. Ciało zapłonęło żywym ogniem. Spomiędzy języków płomieni wydostawało się niesamowicie jasne światło. Nieumarli płonęli porażeni świętym światłem. Elfy wygrały. Światło zgasło. Zaś ona, ona znikła.
- I tyle o mnie wiedzą z legend, lecz ja żyje. Żyje, ale w innej formie. Jestem lśniącoskórą. Jestem duchem.

Do Kudłacza.

Sam kazałem Ci pisać na speeda więc się nie czepiam.

Confirmed

Moja postać ogólnie jest "inna".