Rowen Er'luin

Imię: Rowen
Nazwisko: Er'luin
Wiek: 20
Wzrost: 170 cm
Waga: 60 kg

Rasa: Człowiek (Mozna tak to ująć)

Statystyki:

SIŁA Znacznie powyżej przeciętnej
WYTRZYMAŁOŚĆ Przeciętny
SZYBKOŚĆ Zdumiewający
ZRĘCZNOŚĆ Zdumiewający
MĄDROŚĆ żalosny
PSYCHIKA żalosny

Inwentarz:

Głowa ::
Szyja ::
Korpus ::
Ręce ::
Prawa dłoń ::
Lewa dłoń ::
Nogi ::
Palce ::

Sakiewka: 50 sztuk złota

Historia

„Przed”
Urodził bo to właściwie musi zostać zawarte w historii jego losów , w jednej z setek nowych wiosek zakładanych na Zachodnim Wybrzeżu . Z jego „starego życia” wiedział tylko tyle iż jego rodzinie się poważnie nie układało . Ojciec był biednym rybakiem a matka nawet nie pamięta czym się zajmowała .Żyło nam się raz lepiej raz gorzej , częściej gorzej lecz niedługo mama urodziła mi brata a później siostrę i byłem szczęśliwy ten okres był najszczęśliwszym momentem w moim życiu .Kilka lat później zaczęło nam się naprawdę złe układać . Ojciec mówił iż w tym roku będzie dużo mniej ryb i nie będzie mógł nas wszystkich wyżywić . Pamięta również iż rodzice długo się kłócili , po czym matka zaczęła płakać a ojciec mnie gdzieś zabrał . Nie dał mi nawet dokończyć gry w kamyki z bratem i siostrą . Zabrał mnie do jakiegoś pana , wydawał się miły dał mi taka słodką kulkę i powiedział ,że jeżeli z nim zamieszkam będzie dawał mi więcej a one były naprawdę dobre ! Miły pan skierował mnie do swojego wozu , był naprawdę piękny ! Wręczył coś dla taty i wsiadł ze mną . Bardzo długo jechaliśmy , rozmawiałem z panem o różnych ciekawych rzeczach… Mówił mi ,że jest magiem , słyszałem kiedyś o magach byli to panowie potrafiący robić cos z niczego ! Przedstawił mi się jako Rowen Er’luin ja mu również . Wtedy spytałem kiedy wrócę do rodziców , lecz on dziwnie milczał już wtedy poczułem ,że wyniki z tego cos niedobrego . Jednak słodka kulka zamknęła mi usta na następne kilka godzin …Gdy już dotarliśmy okazało się ,że prowadzi mnie do zamku ! Pomyślałem ,że zostanę księciem jak z bajki ! Albo jeszcze lepiej królem ! Ha ha ha ! Rowen zaprowadził mnie do mojego pokoju ,który nie okazał się ani królewskim ani nawet chłopskim . Była to prosta cela z łóżkiem i innymi badziewiami potrzebnymi do życia . Zapytałem się co to znaczy !?!? Chcę powrotem do domu !!! – rzekłem Teraz to jest twój dom gówniarzu i spędzisz tu resztę swojego życia jako mój królik doświadczalny – powiedział mag po czym wepchnął mnie do celi i zamknął na klucz. Płakałem póki mi starczyło sił i lez bo co mogłem robić ….

„Podczas”

Lata mijały a ja przechodziłem coraz to nowe – jedne mniej drugie bardziej okrutne eksperymenty . Moje ciało się zmieniało – włosy z czarniawych stały się całkowicie białe . Urosłem , niewiele jednak wystarczająco by nie patrzeć na mego kata z dołu . Nadal byłem chudy bo na szczątkach jedzenia jakie mi dawał wystarczyło tylko by przeżyć następną serię eksperymentów . Ciało moje było pokryte dziwnymi znakami ,które w reakcji z jakąkolwiek magia zaczynało się świecić i niwelowało częściowo efekt zaklęcia . To był cel mojego pana – stworzenie run mogących ochronić przed magią . Jednak nie zawsze działały tak jak powinny . Poparzenia na mojej klatce piersiowej przypominają o tym jak wiele błędów popełnił … Ciało me było przepełnione jednak nie bólem, nie strachem ,lecz gniewem . Wyczekiwałem momentu … Wystarczy jeden moment ,by straż go opuściła a ja … A ja wtedy zemszczę się za te wszystkie lata . Czułem ,że ten moment się zbliża . Czułem , że już niedługo mój los się zmieni … Wtedy cały świat będzie mógł poczuć moje cierpienie ..
Długo oczekiwał tego momentu … Udało mu się załatwić to tak ,że strażnicy tego dnia byli napruci w trzy dupy . Nie byliby nawet wstanie wstać gdyby ktoś ich o to poprosił . Już dawno opracował sposób jak otworzyć kajdanki w ,których jest skuty gdy idzie na eksperymenty . Jednak wszystko zaplanował mimo iż nie wiedział nic o świecie zewnętrznym to znał dokładnie podziemia zamku , ich straż oraz wszystkie niezbędne rzeczy by uciec… Gdy już zostali sam na sam z Rowenem jednym ruchem otworzył kajdanki i rzucił się z gołymi rękami na maga z chęcią wyrwania mu serca ,którego i tak nie spodziewał się znaleźć . Mag próbował wyczarować jakieś zaklęcie jednak runy na ciele młodzieńca zaświeciły się jasnym blaskiem i zaklęcie nie zadziałało . Teraz zaczął się mścić za wszystkie lata ,które zostały przez niego utracone i bezpowrotnie zabite . Za zniszczoną psychikę i za to wszystko czego nie znał a mógł poznać . Za to iż istnieje magia i za to , że sprawiła mu taki ból .Wrzaski przebiegały przez pomieszczenie jednak było ono dźwiękoszczelne , Rowen nie chciał by ktoś słyszał krzyki jego „króliczka doświadczalnego” . Potem gdy już skończył to co sobie zaplanował po prostu wyszedł z zamku . Nie wiedział co go czeka , nie wiedział jak ma żyć w normalnym środowisku… Wiedział tylko ,że ma cel … Cel ten to zemsta… Zemsta na „magia” i jej twórcach oraz wyznawcach…

„Po”
Tu właśnie zaczyna się prawdziwe życie . W zamku nie miał prawdziwego imienia i nazwiska , nie nazywano go . Musiał wymyśleć jakieś imię , nie wiedział jakie a jedynie jakie znał to był Rowen Er’luin . Imię swego oprawcy będzie przypominać mu o jego misji o przeszłości … Tak więc wrócił do świata żywych by wielu posłać na drugą stronę ….

Cytat :

Kreując postać, nie możemy przekroczyć jednak poziomu "znacznie powyżej przeciętnej"- dalsze rozwijanie każdej z cech wymaga treningu w czasie gry.

Cytat :

Statystyki:

SIŁA Znacznie powyżej przeciętnej
WYTRZYMAŁOŚĆ Przeciętny
SZYBKOŚĆ Zdumiewający
ZRĘCZNOŚĆ Zdumiewający
MĄDROŚĆ żalosny
PSYCHIKA żalosny

No ale chyba do Judasza należy decyzja co z tym fantem zrobić~

Ehhh...

Z przykrością stwierdzam, że spodziewałem się po tobie czegoś więcej. Dałem wolną rękę, lecz to nie oznacza całkowitego chaosu. Błędy ortograficzne, statystyki, forma...no wybacz, ale póki co do Zachodnich Wybrzeży się nie dostaniesz. Popraw to, wtedy pomyślimy o przynależności.

Radzę poczyta informacje ogólne, zasady, a dopiero wtedy przeczytać od początku swoją KP i może kilka innych zaakceptowanych.

Pozdro i życzę powodzenia

[P.S. Żebyś źle nie myślał o sobie...masz w miarę bogatą wyobraźnię, lecz popracował bym nad sposobem przekazania jej innym. Moją dewizą zawsze było "Pisz to co ludzie chcą przeczytać". Tu raczej chodzi o to, żebyś potrafił uzmysłowić innym co chodzi ci po głowie, jednocześnie zachwycając ich tym.]