Varin

Wszystko co niezbędne widzę i oczekuje na opowiadanko. Twój temat to:

"Plugastwo szerzy się nocą"

– Yhym. – Odpowiedział Szymon na pytanie Maćka brzmiące ‘Hm?’.
Ci dwaj ośmioletni chłopcy wlewali właśnie truciznę „wyciśniętą” z jakiegoś krzaka do studni. Wokół nich panował mrok, był środek nocy. Naokoło studni domy, lecz nikt tego nie widział.
– I niech im ziemia miękka będzie. – Dodał jeszcze Szymon kończąc zatruwanie.
A nie były to zwyczajne dzieciaki. Nikt nie wiedział kto ich matką i ojcem, ani jakie uczucia oraz myśli kryją się w tych małych łebkach.

<>

– Tfu! Tfu! Pies tam nasrał? – Były to ostatnie słowa zdychającego właściciela jednego z wielu psów w tej wsi.

<>

Szymon wraz z Maćkiem siedzieli pod drzewem, gdy słońce już zachodziło. Pomarańczowe promienie oświetlały ich zeżarte przez ospę twarze.
– Ile tam tego masz? – Spytał Maciek, przeżuwając ostatni kęs jakiegoś brudnego chleba.
– Jeszcze starczy. – Odpowiedział.

<>

W tą noc kolejna studnia, wraz z jej użytkownikami poznała ten słodko-gorzki smak.

<>

– Na naszej ziemi wybuchła zaraza! Naszej! Tylko naszej! Rozumiesz matole?!?– Krzyczał hrabia Geklavnik do swego starszego syna.
– Yhy. – Odpowiedział syn drapiąc się niemiłosiernie po „ptaszku”.
– Co więc począć? – Ostudził głos Geklavnik.
– Yyyy…

<>

Wielka brama upadła z hukiem. Tuż za nią, z zamku wyszło kilkaset żołnierzy na wierzchowcach i dwa razy tyle pieszo. Zanim brama zamknęła się z jeszcze większym trzaskiem, do wewnątrz wśliznęły się dwie małe postacie.
– Ludności tutaj aż osiemsetek. – Poinformował Szymon.
– Ale gdzie tutaj studnia? – Spytał Maciek.
– Eeee, po co studnia. Jeden zachoruje, reszta za nim. – I ruszyli wąską uliczką.

<>

W kącie ciemnej uliczki spał żebrak. Jeden z chłopców położył mu kawałek chleba na kolana, po czym uderzył lekko w twarz. Biedak obudził się, zobaczył pokarm, lecz ofiarodawca już zniknął. Bez namysłu zjadł to co dostał.
Tego dnia wygasł ród Geklavników.

<>

Szymon siedział pod drzewem i wsłuchiwał się w krzyki bólu.
– Skończyło się. – Powiedział Maciek.
– A to wracamy do domu. – Znalazł rozwiązane Szymon.

[...cisza i zdumienie...]

Wybacz, ale to raczej opowiadanko nie jest. Liczyłem na coś...dłuższego...No cóż jeśli chcesz spróbuj jeszcze raz, albo mogę ci dać inny temat, ale tak to zostać nie może O.O

Ten sam temat, teraz się wysilę, przepraszam.

Spoko, liczę na ciebie

Powodzenia
____________________________

Praca sprawdzona i odebrana na PW

Przyjęty